Μπορούσα να περιμένω χίλιους κύκλους ζωής, να επιζήσω σε πλανήτες που περιστρέφονται ανάποδα, να κάνω χιλιάδες υπομονές αγόγγυστα. Έχω την απορία όμως γιατί το μέλι είναι το ίδιο γλυκό με την αρμύρα της θάλασσας. Τώρα θα σχεδιάσω το νέο ταξίδι, που θα ναι φρέσκο σα γλυκό της ημέρας, αλλά προτιμώ να κόψω τη γλώσσα μου. Πώς αλλιώς να σου εξηγήσω πως η ζωή ήταν μια τεράστια υπερβολή, πως οι πιο λευκές και πιο αχρησιμοποίητες σελίδες ήταν μια τεράστια λευκή μουτζούρα;

‘Πώς’, ‘τί’ ρωτάνε μόνο εκείνοι που δεν έχουν φαντασία. Δεν μπορώ να φανταστώ τί ήθελες, τί θέλεις. Ξέρω πως μια μέρα σήκωσα τη βαριά πιο ασυγκράτητη απ’ όλους και πιο ασυγκράτητη από σένα, και γκρέμισα όλους τους ενδιάμεσους τοίχους.