Tuesday, April 08, 2008


Το νέο της αυτοκτονίας του δεν εξέπληξε στην πραγματικότητα κανένα στη δουλειά. Ήταν προπάντων γνωστός για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε προκειμένου ν’ αγοράσει ένα κρεβάτι. Είχε αποφασίσει αυτή την αγορά εδώ και μήνες, όμως η συγκεκριμενοποίηση του σχεδίου του αποδεικνυόταν αδύνατη. Ένα ελαφρύ ειρωνικό χαμόγελο συνόδευε τις αναφορές στην εν λόγο ιστορία. Ωστόσο, δεν υπήρχε τίποτε το αστείο. Η αγορά ενός κρεβατιού στην εποχή μας παρουσιάζει πράγματι σημαντικές δυσκολίες και μπορεί να οδηγήσει κάποιον ίσαμε την αυτοκτονία. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να λογαριάσεις την ημέρα παράδοσης, πράγμα που γενικά σημαίνει ότι πρέπει να πάρεις μισή μέρα άδεια, με όλα τα προβλήματα που κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Είναι φορές που οι μεταφορείς δεν έρχονται ή που δεν καταφέρνουν ν’ ανεβάσουν το κρεβάτι από τις σκάλες κι αναγκάζεσαι να ζητήσεις μισή μέρα συμπληρωματική άδεια. Οι δυσκολίες αυτές ισχύουν για όλα τα έπιπλα και τις οικιακές συσκευές, και η συσσώρευση των μπελάδων που προκύπτουν μπορεί κιόλας να επαρκεί για να κλονίσει σοβαρά ένα ευαίσθητο πλάσμα. Όμως το κρεβάτι, ανάμεσα σ’ όλα τα έπιπλα, θέτει ένα ιδιαίτερο πρόβλημα, εξαιρετικά οδυνηρό. Αν θέλει κανείς να κερδίσει το σεβασμό του πωλητή, είναι υποχρεωμένος ν’ αγοράσει διπλό κρεβάτι, είτε του χρειάζεται είτε όχι, είτε έχει χώρο για να το βάλει. Το ν’ αγοράσεις μόνο κρεβάτι είναι σαν να ομολογείς δημοσίως ότι στερείσαι σεξουαλικής ζωής, κι ότι δεν αντιμετωπίζεις την πιθανότητα ν’ αποκτήσεις στο ορατό μέλλον, ούτε καν στο πιο μακρινό (γιατί τα κρεβάτια αντέχουν πολύ στις μέρες μας, περισσότερο κι απ’ όσο υπόσχεται η εγγύηση που τα συνοδεύει˙ τα κρεβάτια αντέχουν κατά μέσο όρο πιο πολύ από τους γάμους, το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά). Ακόμη κι αν αγοράσετε ένα κρεβάτι φάρδους 1.40 μ. θα σας περάσουν για φτηνιάρη και μίζερο μικροαστό. Στα μάτια των πωλητών, το κρεβάτι του 1.60 μ. είναι το μόνο που αξίζει αληθινά ν’ αγοραστεί. Τότε μόνο έχετε κερδίσει δικαίωμα στο σεβασμό τους, στην εκτίμησή τους, άντε και σε κάποιο μισοχαμόγελο συνενοχής˙ το φιλάνε αποκλειστικά για το κρεβάτι του 1.60μ.

"Η επέκταση του πεδίου της πάλης", Michel Houellbeck
(Πορτραίτο της Ève Clair)

2 comments:

GLOBAL said...

είναι που στο μονό κρεββάτι δεν νοιώθεις την απουσία.

κι είναι φορές, που η γούβα που το σώμα δημιουργεί, θυμίζει κάτι από την αγκαλιά που θα ΄ρθει.

όμορφη πρόταση για ανάγνωση, καλημέρα.

Obzenia said...

Global,

η γούβα μπορεί επίσης να υπενθυμίζει την 'πιασμένη' θέση, είτε να θυμίζει την αγκαλιά που μόλις έφυγε.

Ναι, είναι πολύ ιδιαίτερος ο Ουελμπεκ.

Καλώς σε βρίσκω
:)