Sunday, September 30, 2007

Πορτραίτα

Εκλεκτές συγγένειες. Ζηλεύω τους συνεπείς μοναχικούς που έχουν τη δύναμη να παραμένουν "κλειστοί ", μέχρι εκεί που αποφάσισαν. Δεν ξέρω, και θα ήθελα πολύ να μάθω, αν τυχαίνει να βλέπουν τον ιδωτικό τους πύργο να γκρεμιζεται μέσα σε δευτερόλεπτα, από μια κινηση υπέρμετρης κοινωνικότητας. Λαχταράω ηρεμία και σιωπή.

"Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις με στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινή ανοησία, ως που να γίνει σαν μία ξένη φορτική" (Κ. Π. Καβάφης)

1 comment:

raphssodos said...

ήρεμα, βαθειά λόγια.